Polsko-francuskie wesele w Bretanii, Francja

Z zasady, nie jestem fotografem destynacyjnym, to znaczy nie fotografuję ślubów poza granicami kraju. Dlaczego? Kosztuje mnie to zbyt wiele stresu i nie lubię podróżować sam. Zbyt duże prawdopodobieństwo, że środki transportu zawiodą i nie dojadę na ślub. Że ktoś ukradnie mój sprzęt lub przez nieuwagę wypadnie mi z rąk biegnąc z samolotu na pociąg… Tak, wiem, czarnowidztwo! Ale właśnie większość tych rzeczy przydarzyła mi się w czasie tej jednej wyprawy! Posłuchajcie…

Kiedy napisała do mnie Patrycja z zapytaniem, czy sfotografuję ich ślub we Francji, od razu miałem w głowie gotową odpowiedź – “Bardzo chętnie, ale muszę odmówić…”. Wtedy otworzyłem przeglądarkę i wpisałem w niej miejsce, w którym miał odbyć się ślub. Plougrescant we Francji. Długo by pisać o tym miejscu. Z ciekawszych rzeczy, których warto napisać to gęstość zaludnienia, która wynosi 95os/km2, pływy morskie, robiące niesamowite wrażenie na żywo oraz to, że nie kupicie tam domu – przekazywane są one z pokolenia na pokolenie. Resztę polecam Wam odnaleźć w internecie, warto!

Uwierzcie mi, nie odpisywałem Patrycji na zapytanie z dobre dwa tygodnie, bijąc się z myślami gdy obejrzałem zdjęcia tego miejsca. No i stało się, uległem!

Dzień wylotu.

Po nocy spędzonej w Warszawie udałem się na lotnisko. Na miejscu spotkałem się ze znajomymi Patrycji i Jean-Baptiste`a, z którymi jednym samolotem mieliśmy lecieć do Francji. MIELIŚMY, bo szybko okazało się, że samolot ma awarię. Kiedy będzie naprawiona? Nikt nie potrafił powiedzieć, czy w ogóle tego samego dnia. Loty zastępcze? “W tym dniu już nie będzie” – usłyszeliśmy od obsługi lotniska. Decyzję musieliśmy podjąć praktycznie natychmiast, bo gdybyśmy wyjechali samochodem od razu, jadąc non stop przez ponad 21 godzin, to może uda się nam zdążyć na ślub! Piękny początek, co?

Droga do Plougrescant.

Po namyśle, zdecydowaliśmy pojechać na ślub samochodem! Mieliśmy do pokonania ponad 2000 km w 21 godzin. Z lotniska dwoma pociągami dojechałem do miejsca zamieszkania moich przesympatycznych współtowarzyszy podróży i ruszyliśmy w drogę. Biegnąc ze spóźnionego pociągu na drugi pociąg, musiała oczywiście ześlizgnąć mi się torba z aparatami na ziemię, jakże by inaczej. Na szczęście, przeżyły. Spakowani, pełni pozytywnego nastawienia ruszyliśmy w drogę!

Na miejscu.

Ku zdziwieniu nas wszystkich, droga mijała całkiem sprawnie i dość szybko. Kilka nocnych zmian za kółkiem, kilkanaście pięknych widoczków podziwianych zza okna samochodu i JESTEŚMY! Po dwóch godzinach snu na siedząco, wysiadłem z auta, wziąłem aparat i wyruszyłem na przygotowania Patrycji.

Zanim jednak do nich przeszliśmy, Patrycja zaczęła oprowadzać mnie po rejonach Plougrescant. Pierwszy widok, który ukazał się moim oczom, szybko zrekompensował mi całą podróż i brak snu. Zobaczcie sami …

Domek, którym polsko-języczna część gości nocowała, znajdował się kilkadziesiąt metrów dalej od rodzinnego domu naszego Pana Młodego, Jean-Baptiste. Wszystko rozgrywało się nad samym morzem, z pięknym widokiem na zatokę.

Po krótkim rozeznaniu w terenie i obejrzeniu Plougrescant z daleka, mogliśmy przystąpić do przygotowań. Zanim jednak obejrzycie zdjęcia, zobaczcie ten krótki teledysk ślubny, który jest skrótem całego wyjazdu, aby jeszcze lepiej poczuć klimat!

Tak w skrócie wyglądało kilka dni z polsko-francuskiego wesela w Bretanii. Jeśli spodobał Wam się klimat, koniecznie obejrzycie resztę reportażu na poniższych zdjęciach. Najlepiej z podkładem muzycznym!

Pora na francuskie standing party. Na wszystkich weselach polsko-francuskich, na których miałem okazję fotografować, jest to obowiązkowy punkt pomiędzy ceremonią, a przyjęciem weselnym. 

Tym razem nie w byle jakim miejscu, bo na dnie wyschniętego dopiero morza. Wszystko było zaplanowane idealnie w czasie, gdyż chwilę wcześniej, wszystko zalewała woda. O zachodzie słońca wszystko będzie na nowo pod wodą, a łodzie, które teraz spoczywały na piasku, znów będą unosiły się na jej powierzchni. Niesamowite przeżycie!

Nie mogło zabraknąć czasu na krótką sesję w czasie ślubu. Wyrwaliśmy się na kilka chwil tuż przez zachodem słońca aby w tych pięknych okolicznościach złapać kilka kadrów naszej wspaniałej Pary. Jak to mówią – zdjęcia same się robiły!

Jak sami możecie zobaczyć, woda zaczęła znów napływać.

To już wszystko z polsko-francuskiego wesela w Bretanii, Patrycji i Jean-Baptist`a. Mam nadzieję, że choć trochę poczuliście klimat całej tej wyprawy i nacieszyliście oko pięknymi krajobrazami.

Jeśli chcielibyście obejrzeć zdjęcia z innego mojego wesela międzynarodowego, koniecznie zajrzyjcie do moich najnowszych historii na stronie.

Korzystając z okazji, jeśli szukacie fotografa ślubnego dla siebie, koniecznie napiszcie do mnie używając poniższego formularza. Porozmawiajmy, poznajmy się i razem stwórzmy piękną historię z dnia Waszego ślubu!

Do usłyszenia!

Albert